“De cursus is voor mij ook een vorm van therapie geweest.”

Dag Ellen, om meteen met de deur in huis te vallen: jij bent nog herstellende van een burn-out, waarom beslis je op zo’n moment om een cursus te volgen over vasten?

“Door mijn depressie heb ik maandenlang amper gegeten, een soort van vasten dus, maar dan onbewust. En dit klinkt misschien tegenstrijdig, maar ik voelde me wel beter door minder of enkel tussen bepaalde uren te eten. Ik ben dat dus blijven doen. Toen Kelly de cursus aankondigde, wilde ik er wel meer over weten. Ik wilde het principe snappen en goed toepassen. Voor mij was het dus niet met de intentie om af te vallen, integendeel. Ik woog eigenlijk te weinig op dat moment. Maar ik wilde wel af van dat emo-eten.”

Het ging je dus meer om mentale dan om fysieke resultaten?

“Inderdaad. Ik ben dankzij therapie uit de put aan het klimmen en - hoewel ze het zelf zo niet zou benoemen - is de cursus van Kelly ook een vorm van therapie. Ik kan het op dit moment mentaal nog niet aan om chocolade, snoep en chips helemaal te bannen, maar door de uren waarop ik eet te beperken, kan ik mijn “vreet-uren” kanaliseren. En dat helpt echt om terug grip te krijgen. En ik heb veel meer energie, wat ook mooi meegenomen is.”

Is dat wat zo anders is dan een dieet: een mindere dag is geen drama?

“Zeker. Dit voelt ook absoluut niet aan als een dieet. Dit is enkel een beperking in tijd, maar uiteindelijk merk ik aan mijn lijf dat het werkt. Ik heb niet het gevoel dat ik word gestraft, wat ik bij diëten wel heb. Daar krijg je lijstjes van wat je wel of niet mag eten. Dit moet niet, het mag. En je bepaalt volledig zelf hoever je erin meegaat, je hebt het volledig zelf in de hand. Dit is een manier van leven waarbij je leert kiezen voor jezelf. 5 kg meer of minder maakt me niet ongelukkiger. Het is wat het is. Ik focus me er niet meer op. 

Ook de manier waarop Kelly de cursus brengt maakt dat ik mee ben. Ze is een gewoon mens en doordat ik haar al lang volg, zag ik haar fysieke transformatie zelf. Ze deelt haar eigen ervaring. Ze is geen afgetrainde fitnessgoeroe in een strak pakje die met het belerende vingertje staat te zwaaien.”

Hoe zit het nu bij jou met dat emo-eten?

“Dat zit er nog in, natuurlijk. Mijn eerste focus was om uit de depressie en burn-out te geraken. Hoe gezond ik eet, hangt af van het soort dag dat ik heb. Maar ik voel me helemaal niet schuldig wanneer ik mijn eetraam begin met een koffiekoek in plaats van met een slaatje. Dat is een onhandig momentje. Dat hoort bij emo-eten en dat is een proces dat ik nu doormaak. Want ik merk wel duidelijk het verschil als ik wel snoep. Dan voel ik me moe, heb ik hoofdpijn en ben ik totaal niet productief. De sugar rush is geen fabeltje! (lacht) Op dagen dat ik geen suiker eet, heb ik veel meer energie.”

Hoe ziet de toekomst er voor jou uit?

“Het komt op dit moment niet in me op om met vasten te stoppen. De volgende stap is stoppen met snoepen. Door het te beperken in tijd is dat al enorm geminderd, wat al een hele opsteker is. Met de handvaten die ik in de cursus van Kelly meegekregen heb kan ik het mentale proces verderzetten.”