Maar “geen verplichtingen”, is dat geen vrijgeleide om terug in je oude gewoontes te vervallen?
“Dat zou het kunnen zijn, ja. En dat mag ook eens. Je weet dat je het altijd opnieuw kan opnemen door een bepaald stukje van de cursus te herbekijken, bijvoorbeeld. Weet je, doordat er niemand met het terechtwijzende vingertje klaarstaat, voel je je er ook niet slecht bij als je eens “gezondigd” hebt. Toen ik naar de diëtiste ging en ik had de afgelopen weken minder mijn best gedaan, dan wist ik al dat ik onder mijn voeten ging krijgen. En daardoor voelde ik me al slecht nog voor ik haar praktijk binnenging. Dat geeft een mentale druk die je hier niet hebt doordat je het volledig op je eigen manier doet. Dus ja, je kan er je voeten aan vegen, maar weet dan dat je er alleen maar jezelf door benadeelt.”
Wat maakt dat je dan toch altijd weer terugkeert naar dat vasten?
“Dat is de mentale shift die ik doorgemaakt heb. Als ik nu weer elke ochtend een boterkoek zou eten, dan weet ik dat ik binnen de maand weer 5 kg aangekomen ben. Ik weet dat dit me helpt, zonder dat ik veel aanpassingen heb moeten doen. Ja, soms eet ik chips, zeker als het voetbal is op tv, of op zondag eet ik gezellig met mijn gezin frietjes. Maar ik ben vermagerd en ik voel me beter in mijn vel. Vraag me niet hoeveel ik ben afgevallen, want de weegschaal ligt in de container. Ik trek het me niet meer aan, al weet ik wel dat ik een hele kledingmaat kwijt ben. En - belangrijker - dat ik me fysiek en mentaal beter voel. Ik maak ‘s morgens vaak een korte wandeling voor ik naar mijn werk ga, ik eet gezonder, ik merk dat ik vermager, ik slaap veel beter. Dat heeft allemaal een positieve invloed op mijn gemoedstoestand. Niet dat ik nu in lotushouding ga zitten mediteren, maar het is fijn om me goed te voelen.”